Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

ΣΤΑ ΟΡΙΑ...ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ...ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ.... MAKE A CHOICE!

  Όλο και πιο πολύ τον τελευταίο καιρό, γνωρίζω ανθρώπους,  που δεν είναι απλά στα όρια, αλλά τα έχουν ξεπεράσει στην προηγούμενη στροφή, με το πόδι τέρμα στο γκάζι, απλά παίρνοντας την στροφή με γραμμή που δεν θα πίστευε άνθρωπος ότι γίνεται...
   Από όλες τις πλευρές. Ψυχολογικα, σωματικά, εργασιακά, σε προσωπικό επίπεδο, σε σχέσεις...σε όλα. Οι περισσότεροι η δεν εργάζονται, ή εργάζονται με μισθό που δεν καλύπτει ούτε τα βασικά τους. Που απλά κολλούν ένσημα, για μία σύνταξη που δεν θα πάρουν ποτέ σε 20 χρόνια και το ξέρουν...

   Λένε για το μεγαλείο ψυχής του ¨Έλληνα, που έχει βάλει 200 χιλιάδες μετανάστες και κάνει προσπάθειες να τους συντηρήσει.. Ευαίσθητο θέμα από όπου και να το πιάσεις. Οι μεν έρχονται από εμπόλεμη ζώνη και δεν ξέρουν τι τους γίνεται, έχοντας χάσει τα πάντα και οι δε τα χάνουν σε καθημερινή βάση, χωρίς να έχει πέσει ούτε μία σφαίρα και χωρίς να έχουν πόλεμο...

 Η τρέλα συνεχίζεται. Ο πάπας και ο αρχιεπίσκοπος μαζί και ο μουσουλμάνος να κλαίει και να προσεύχεται μπροστά τους. Αν αυτό δεν είναι παράνοια δεν ξέρω τι είναι! Ενάμιση εκατομμύριο εγγεγραμμένοι άνεργοι. Αν βγάλεις παιδιά από τον πληθυσμό και ηλικιωμένους που είναι το 1/4 περίπου καταλήγεις ότι σχεδόν το 30 % ίσως και παραπάνω της χώρας είναι άνεργο. Παρόλα αυτά πρέπει να πληρώσει ΔΕΗ, νερό, ενοίκιο ,τράπεζες...πώς? Είχες 2 παιδιά και στάνταρ εργασία 20 χρόνια. Πήρες δάνειο για να έχεις ένα σπίτι να βρούνε αυτά τα παιδιά κάτι 15 χρόνια μετά, που θα το είχες ξεχρεώσει. Μετά από 3 χρόνια από την αρχή των δόσεων απολύθηκες.

   Είσαι 48 ετών με μόνη προϋπηρεσία ότι έκανες εκεί που δούλευες από τα 20 σου. Ποιός θα σε προσλάβει? Σε ποιά δουλειά και με τι μισθό? Τα παιδιά σου πάνε σχολείο και με το ζόρι τα ταΐζεις. Στην κυριολεξία. Κόψανε την σύνταξη των πεθερικών σου από τα 1000 ευρώ στα 600 και δεν μπορούνε ούτε αυτοί πια να βοηθάνε στο σπίτι...

 Σε παίρνει τηλέφωνο ο κολλητός σου και σου λέει - Μαλάκα έλα πάμε γήπεδο να δούμε λίγο μπαλίτσα να ξεφύγεις. Βρήκα εισιτήρια με 10 ευρώ. Και πηγαίνεις να δεις Ολυμπιακό-Άντερλεχτ 1-2...Λεβαδειακό-ΑΕΚ 3-0...Πανθρακικό-ΠΑΟΚ 2-0... Πανθρακικό-ΠΑΟ 1-0...

 Καταλήγεις σε δύο συμπεράσματα. Το πρώτο ότι χάλασες 10 ευρώ + βενζίνες, αν είσαι εκτός έδρας+ διόδια για να πας, να δεις την υπερομάδα σου να χάνει και εκτός του ότι δεν έχεις να πάρεις τσιγάρα και να φας για 2 μέρες, σου έμεινε  και  η ξενέρα.. και ότι πλάκα ,πλάκα, έδωσε κηδειόχαρτα ο Πανθρακικός φέτος..

 Προχτές αφού μου κόψανε τη ΔΕΗ και ενώ περίμενα το νούμερο μου για να "εξυπηρετηθώ" = κάνε λοβοτομή και headbang στον τοίχο για να το ονομάσεις έτσι, είδα ένα τύπο που είχε κάτσει απέναντι στα Καμίνια σε ένα τύπου Γρηγόρης καφέ και πιάσαμε κουβέντα..Στα καλά καθούμενα σηκώνεται και πάει σφαίρα απέναντι στον δρόμο σαν να ξέχασε ανοικτό το μάτι (και αυτού κομμένο ήταν οπότε wtf?)
.  Επιστρέφει μετά από 5 λεπτά και μου δείχνει το  δελτίο του Κίνο που είχε παίξει.! Σκέφτομαι από μέσα μου λες?να του κατσε του παλληκαριού να δει άσπρη μέρα? Είχε χάσει 400 ευρώ, γιατί έπεσαν δίπλα ακριβώς 3 νούμερα , από ότι μου περιέγραφε με ένταση στη φωνή, που θύμιζε Μανώλη Μαυρομάτη, όταν περιέγραφε Ρεάλ Μαδρίτης το 2000 και έλεγε το ηρωικό «Σολάρι στο Μουνίτις» και κατουριόμασταν όλοι στα γέλια...

   Και σκέφτομαι... Αυτός είναι μαλάκας που έπαιξε 1 ευρώ ενώ παίζει να είχε 5 όλα κι όλα πάνω του? Εμείς είμαστε μαλάκες που παίζουν με τα νεύρα μας οι πολιτικοί?
 Κάπου εκεί και επειδή το αίμα είχε αρχίσει να ανεβαίνει σε επικίνδυνα επίπεδα στο κεφάλι τον χαιρέτησα. Επέστρεψα στην ουρά μου και μετά από 5 μίση ώρες αναμονής πήρα την απάντηση ότι το ταμείο είχε κλείσει... Ότι δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν και να πήγαινα την επόμενη στις 7 μίση το πρωί και ότι θα με δεχόντουσαν πρώτο...! Πήγα. Με δέχτηκαν πέμπτο και κάναμε την αλλαγή στο ρολόι για να γίνει η επανασύνδεση και να γίνει αργότερα ο διακανονισμός κάποια στιγμή...


 Ουφ.. απλά αυτό. Βαθιά ανάσα. Άλλο ένα τσιγάρο και κουράγιο. Σε όλους μας.Καλημέρα!

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ VS ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.


    Η ζωή τα φέρνει έτσι κάποιες φορές, που γίνεσαι από πιλότος, εργάτης του μετρό, σε κλάσματα δευτερολέπτου...Εννοώ, ότι πέφτεις από τα σύννεφα στα έγκατα, για να μην παρεξηγούμαι.

   Κατά την διάρκεια της ζωής σου, θα υπάρξουν κάποιες φορές που θα προσγειωθείς και θα καταλάβεις κάποια πράγματα, με απόλυτη φυσικότητα και με μία ακολουθία σκέψεων, που θα σε κάνουν να εξελιχθείς ως άτομο και ως προσωπικότητα...   

    Όλη μας τη ζωή, αρκετοί, επιλέγουμε την προσωπική αντωνυμία "μού", στο τέλος κάποιων προτάσεων. Λέμε, το αμάξι μου (μέχρι που στο παίρνει η τράπεζα για γραμμάτια). Η κοπέλα μου (μέχρι που σε παρατάει σύξυλο και παντρεύεται οποιονδήποτε άλλο). Το σπίτι μου( μέχρι που χρειάζεται να το πουλήσεις για να επιβιώσεις). Η δουλειά μου(μέχρι που σε σουτάρουν, γιατί μεταξύ εσένα και την περικοπή των εταιρικών  καφέδων των διευθυντών, δεν τίθεται σύγκριση)...

    Αυτή η αγαπητή προσωπική αντωνυμία λοιπόν, σε κάνει κτητικό, αλαζόνα και γενικά, ψιλογαμίκουλα μυρμηγκιών... Η καθημερινότητα σου, φαίνεται λιγότερο καυλί στο αριστερό αυτί που έχεις την ωτίτιδα, για το λόγο του ότι "ΕΧΕΙΣ" δικά σου αντικείμενα-ανθρώπους-ιδέες. Όπως λέει και ένα ρητό πρόσφατα που είναι και επίκαιρο, "αρχίδια έχεις"!

    Το γεγονός ότι όλα είναι δανεικά και με τόκους, θα το συνειδητοποιήσεις, όταν χάσεις όλα που σε έχουν κάνει να νομίζεις ότι έχουν αξία και επικεντρωθείς, σε αυτό που πραγματικά μετράει. Ένα γέλιο. Ένα δάκρυ. Μία σκέψη. Τα οποία, αν σκάσει κάνα αλζχάιμερ πάνε και αυτά. Αλλά τότε είσαι απλά γκαντέμης...

   Ο καπιταλισμός τελικά, είναι τρόπος ζωής από γεννησιμιού του ανθρώπου και όχι πολιτική ιδέα που σε κατεβάζει για ανούσιες πορείες για να παίξεις ξύλο με τα ΜΑΤ... Τράβα γήπεδο για αυτό. Δες και λίγο μπάλα δεν είναι κακό. Ακόμα καλύτερα πάρε μερικά τηλέφωνα κάνα φίλο και άντε να παίξεις κάνα 5-5.

 Καλημέρα σε όλους και να μαστέ καλά. Όσο μπορεί ο καθένας...