Μία νέα αρχή...για όλους μας!

   Μερικές φορές οι καταστάσεις είναι τέτοιες, που σε φέρνουν σε άμεση σύγκρουση με τον εαυτό σου... Βρήκα δουλειά και σκεφτόμουν σε κάποια φάση, ότι θα παίρνω το 1/3 από αυτά που έπαιρνα πριν δύο χρόνια ως εξάωρος... Από την άλλη, το να είσαι άνεργος για δύο χρόνια ,είναι σαφέστατα χειρότερο και πόσο μάλλον για ένα τόσο τεράστιο χρονικό διάστημα.

Σαν χαρακτήρας μόνο αχάριστος δεν είμαι, οπότε θεωρώ, ότι και αυτή η δυνατότητα έστω από το μηδέν, σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, με αυτά έστω τα λεφτά, σαφέστατα είναι καλύτερα, από την εργασιακή ουτοπία που βρισκόμουν μέχρι πριν λίγες μέρες.

   Μου λέει ένας φίλος, - "εντάξει ρε μαλάκα δεν θα κάνεις και πάρτι που θα δουλεύεις για 400 κάτι ευρώ"...Αδερφέ θα κάνω και αν θές, έλα και φέρε και κάνα μπουκαλάκι, γιατί δεν βγαίνει αλλιώς! Επειδή εσύ, είσαι στην οικογενειακή επιχείρηση, που καλά κάνεις και είσαι και μπράβο σου, για 20 χρόνια, δεν πάει να πει ότι είμαστε όλοι το ίδιο τυχεροί ή άτυχοι...εξαρτάται από το πώς το βλέπεις.

   Μακάρι, να ζούσαμε όλοι στην Ελλάδα του 2000-2006, που χτύπαγε το τηλέφωνο από γνωστούς και σου λέγανε, -"ρε σύ έχεις κανένα γνωστό, γιατί η χ εταιρία παίρνει και ξέρω τον δ/ντη προσωπικού και με έχει πρήξει?". Τότε, που έπαιρναν όλοι τουλάχιστον 800 ευρώ.

   Εφόσον τα πράγματα είναι έτσι και έχουμε φτάσει πραγματικά να αγωνιζόμαστε για να επιβιώσουμε (χωρίς καμία υπερβολή), τότε, θα πρέπει να κάνουμε και τον σταυρό μας για όποια γή και να φαίνεται στον ορίζοντα... Κάποιος που είναι επιζών από ναυάγιο και έχει περάσει 1 μήνα στην θάλασσα και δει ξηρά, δεν θα ασχοληθεί με το αν έχει παγωμένο φρέντο όταν θα φτάσει εκεί έτσι?

   Ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα για όλους και να έχουν όλοι δουλειά... Έστω και με αυτά τα λεφτά. Είναι μία αρχή. Στην πορεία βλέπουμε.