Εποχές που πανηγύριζες. οταν έμπαινε μέσα στο σπίτι μία έγχρωμη οθόνη τηλεόρασης. Κυριακές μαζευόταν όλη η οικογένεια πάνω σε ένα ράδιο για να ακούσει στο ραδιόφωνο τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.Έμπαινε γκόλ και άκουγες πανηγυρισμούς απο παντού.. χωρίς να βλέπεις εικόνα...απίστευτη ανάμνηση.
Τώρα, πάς να δεις σε κάποιου φίλου την 56αρα με dolby surround που έχει "3d real god damn mother fucker kick ass fuck yeah high tech" τηλεόραση και ο ένας στέλνει στη γκόμενα sms, ο άλλος είναι στο facebook-twitter και ο τρίτος παίζει με το tablet..
Όταν είμουνα 11-12 χρονών, πηγαίναμε με τους γονείς μου σε φιλικό σπίτι και καθόμουν θυμάμαι με τη Θάλεια, (αγαπημένη παιδική φίλη) και βλέπαμε στρουμφάκια και σπορτ μπίλυ με τις ώρες. Σήμερα αν δύο 12χρονα περάσουν 1 ώρα μαζί, θα πιούνε μπάφο και θα γαμηθουν σε όλες τις στάσεις..
Πηγαίναμε σε πάρτυ και χορεύαμε slow Metallica..ναι ρεφίλε! scorpions και MEtallica. Δεν μας πηγαίνανε σε παιδότοπο fast food να μας ξεφορτωθούν. Η κάθε μάνα θα μαγείρευε τα γνωστά τυροπιτάκια -σπανακοπιτάκια- λουκανοπιτάκια - και οι γονείς χόρευαν μαζί με τα παιδιά τους...δεν τράβαγαν σέλφις με τα βυζιά έξω για να ποστάρουν φωτό "γενέθλια Γιαννάκη 4 ετών, με σχόλια "είσαι καύλα μάνα μου" απο κάτω...
Είχαμε amstrad και amiga500, gameboy Και snes.Δεν παίρναμε παιχνίδια με βάση το ρεαλισμό αλλα το αντίθετο.. όσο πιο τραβηγμένο ήταν ένα παιχνίδι τόσο το γουστάραμε..Δεν δίναμε 17000 δραχμές το παιχνίδι...δίναμε 1000.
Ταίζαμε τα ηλεκτρονικά της γειτονιάς 20άρικα και 50άρικα και πιο μετά τα πειράζαμε και με "πετονιά" άμα λάχει.. Διαβάζαμε Μπλέκ, Ποπάι και Περιπέτεια..
Πηγαίναμε για μπάλα στο Ηρώδειο απο το πρωί και φέυγαμε το βράδυ. Παίζαμε πάνω σε πλάκες, σε χώμα, σε τσιμέντο..έφευγε κλάδεμα και πέταγες και έσκαγες πάνω σε κάγκελά με σκουριές..σηκωνόμασταν μέσα στα αίματα γελάγαμε και πηγαίναμε για σουβλάκι στην πλατεία.
Οι πόρτες μας ήταν ανοικτές κάτω πάνω 24 ώρες. Δεν φοβόμασταν τίποτα γιατί είμασταν ένα. Η γειτονιά ήταν γειτονιά με όλη τη σημασία της λέξης. Αν χρειαζόσουν κάτι έρχονταν 20 αυτοκίνητα για να σε πάνε π.χ στο νοσοκομείο μέσα σε 3 λεπτά..
Πηγαίναμε διακοπές σε όλη την Ελλάδα. Με συγγενείς, με φίλους, μόνοι μας. Εγκληματικότητα ήταν μία ληστεία τράπεζας σε 5 χρόνια..και χωρίς θύματα..
Με σημερινά 15 ευρώ πηγαίναμε σινεμά,τρώγαμε,παίρναμε ταξί για να γυρίσουμε και ένα πακέτο τσιγάρα..
Παίρναμε 2 κιθάρες και ανεβαίναμε στον Λυκαββητό μία ώρα περπάτημα για να βρούμε άλλες 3-4 παρέες εκεί και γινόμασταν όλοι μία μεγάλη παρέα τραγουδώντας πίνοντας μπύρες..
Πηγαίναμε για μπάσκετ στο Φωκιανό στην Αθήνα ή στον Άγιο Κοσμά και περιμέναμε 2 ώρες να αδειάσει γήπεδο για να παίξουμε..
Οι φιλίες ήταν αληθινές και όχι παρέες για να πας μπουζούκια και για καφέ γιατί δεν έχεις απλά τι να κάνεις..
Εθνική σταρ ήταν η Βουγιουκλάκη και όχι η Τζούλια..
Το τηλεφώνημα της κοπέλας μας και του φίλου είχε αξία. Χτύπαγε και τρέχαμε στο ακουστικό..δέν είχαμε ένα κινητό να μας ελέγχει και να το ελέγχουμε κάθε τρία λεπτά μηχανικά κοιτάζοντας την οθόνη, λέγοντας -γάμησε την/τον μωρέ θα τον πάρω αργότερα..
Οδηγούσαμε σαράβαλα τα οποία φάνταζαν σε όλους μας ferrari. Κάναμε τον ταξιτζη σε φίλους οταν ήταν να βγούμε και το γουστάραμε..πηγαίναμε Αθήνα-Κόρινθο στον Ισθμό για να φάμε ένα σουβλάκι γιατί έτσι!
Χωρίζαμε και είχαμε φίλους δίπλα μας να μας δίνουν κουράγιο....
Στις γιορτές πάντα θα είμασταν με όλη μας την οικογένεια..δεν θα ήταν ο ένας εδώ και ο άλλος εκει και ας ήταν παντρεμένος με δική του οικογένεια.
Μας ανάγκαζαν να πάμε εκκλησία, να διαβάσουμε, να είμαστε καθαροί,μας έδιναν αξίες και συμβουλές. Αν μαλακιζόμασταν μας πλάκωναν και στις σφαλιάρες για να μη βγάζουμε γλώσσα.
Τώρα έτσι δεν είναι?όχι ε?κρίμα...απλά κρίμα.
Γ.Στρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου