Από το δημοτικό ακόμα, που σε βάζουν να κάθεσαι προσοχή πριν την προσευχή,… και τις μετέπειτα παρελάσεις, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις είναι η πειθαρχία. Αν έχεις όρεξη για χαβαλέ θα καταλήξεις, με κύρωση μία μπάτσα μπροστά σε όλο το σχολείο, ή με μία ωραιότατη αποβολή…
Κατόπιν πας στρατό που τα πράγματα είναι ακόμα
χειρότερα. Εκεί ο χαβαλές τιμωρείται με
καψώνι και με στερήσεις εξόδου και φυλακές. Αργότερα θα πάς για δουλειά και
εκεί επίσης θα υπάρχει πειθαρχεία. Αν δεν υπακούς απλούστατα ...θα απολυθείς.
Ο
σκοπός είναι να γίνεις σωστός Έλληνας. Να μάθεις να μισείς τους Τούρκους και
τους Γερμανούς, για την κατοχή και την Τουρκοκρατία και να γίνεις η σφαίρα στο
όπλο που θα εξαλείψει, οποιαδήποτε μελλοντική Εθνική εισβολή.
14/8/1996
στην κατεχόμενη Κύπρο, ο Σολωμός Σολωμού, πέφτει νεκρός από σφαίρες τούρκων … ,
γιατί κατέβασε την Τουρκική σημαία από ένα στύλο. Ένας Κύπριος, δηλαδή Έλληνας,
πεθαίνει από άνανδρη επίθεση με όπλο και από μελλοντικό μάλιστα βουλευτή των Τούρκων... Τον Ιανουάριο του 1996,(5 μήνες πριν) του ίδιου έτους, Τουρκικό ελικόπτερο , κατεβάζει
Την Ελληνική σημαία και ανεβάζει την Τουρκική στα Ίμια...
Στις
δύο πιο πάνω περιπτώσεις θα έπρεπε να μπούμε μέσα στην Τουρκία και να γίνει της
καραπουτανάρας. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή
Ένωση και εφόσον έχουμε αυτούς για
συμμάχους, τους Ρώσους ομόθρησκους, και τους Αμερικανούς, μασονικά αλληλένδετους
, με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία ,(όπως
έχει υπαινιχθεί στο παρελθόν), θα έπρεπε να μην υπάρχει Τουρκία στο χάρτη, αυτή
τη στιγμή...
Παίρνοντας μία βαθιά ανάσα, από το εθνικό
παραλήρημα, που μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς τα παραπάνω.... αντιλαμβάνεσαι , ότι δεν
γίνεται να χαθούν εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, για μία στιγμή που αντικειμενικά
ήταν μαύρη. Ο Σημίτης έπραξε με απίστευτη ψυχραιμία και στα δύο παραπάνω
γεγονότα και ίσως και για αυτό, τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, τόσο εσείς,
όσο και εγώ που το γράφω είμαστε ακόμα εδώ.
Εδώ τίθεται βέβαια το ερώτημα του αν
πράγματι υπήρξε Ολύμπια ψυχραιμία και αυτοέλεγχος από την πολιτική και την στρατιωτική
ηγεσία εκείνης της περιόδου ή, και λέω ή , μήπως οι
αναφερόμενοι σύμμαχοι μας, μας κρέμασαν στεγνά… και να ανακαλύψαμε εκείνη την
στιγμή, ότι θα ήμασταν μόνοι μας
εναντίων των Τούρκων και οιουδήποτε θα επωφελούταν την αστάθεια, από τα βόρεια του χάρτη εκείνη
την στιγμή, για να μας ανοίξει νέα
τρύπα...
Κάποια πράγματα , δεν θα τα μάθουμε ποτέ και
ίσως να ισχύει και το ρητό που αναφέρει ότι σε κάποιες περιπτώσεις η "άγνοια είναι ευτυχία".... Κάποιοι θα υποστηρίξουν και το
αντίθετο. Το σίγουρο είναι ότι σε κάνει να σκεφτείς το όλο θέμα...πολύ. Τόσο
για την «Εθνική» μας ανατροφή, από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια, έως και ως μέχρι
που, θα γινόμαστε η σφαίρα στο όπλο άλλων, μόνο για τα δικά τους συμφέροντα…
Ο πόλεμος φέρνει πόνο, απώλεια, δυστυχία και
φτώχια. Δεν βγάζεις τίποτα καλό. Αλλά αν είναι να τον κάνεις. Κοίτα να τον
κάνεις σωστά, με μία δικαιολογία… Αν, και εφόσον καταφέρεις να βρεις μία.. Τα
πετρέλαια, ο χρυσός, τα διαμάντια και οι πολιτικές σκοπιμότητες, δεν είναι καν λόγος!
Γ.Στρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου