---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΓΣ : Μιχάλη,
θυμάμαι οι μουσικές σου επιρροές από μικρός να είναι fucked up! Τι εννοώ με
αυτό..., από beatles,
μέχρι ρεμπέτικα, hard rock, oasis και elvis...πραγματικός αχταρμάς…. Πώς και έτσι?
συνήθως κάποιος πχ ακούει μέταλ άρα ασχολείται με μέταλ αν γίνει μουσικός.. εσύ
άκουγες τα πάντα και τώρα παίζεις...(πως θα χαρακτήριζες την μορφή της μουσικής
σου)?Ροκ?έντεχνη?μίξη?
MK
: Hard Rock ποτέ… ήμουν ήρεμο παιδί! Κιθαριστική,
πόπ μουσική, με την έννοια της ποπ κουλτούρας, αλλά όχι ιδιαίτερα της Ελληνικής.
Γιατί στην Ελλάδα, έχουμε την τάση, να θεωρούμε την ελαφρα μουσική σαν πόπ, που
δεν είναι έτσι… Πόπ, βγαίνει από την λέξη ποπολάρος, μου μετά έγινε popular….οπότε στο κεφάλι μου, αυτό θεωρώ ότι
παίζω.
ΓΣ : Έχω μία
εικόνα από τα παλιά….Στα 18 μας είχαμε ένα συγκρότημα .... Είχαμε πάει θυμάμαι,
σε ένα φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πειραϊκή, στο γήπεδο του Πορφύρα και είχαν έρθει
τότε πάνω από 500 άτομα… Είχε γεμίσει όλο το γήπεδο μπάσκετ, και όλος ο δρόμος
πάνω και κάτω για τετράγωνα ολόκληρα...τότε τραγούδαγα εγώ, και εσύ έπαιζες
κιθάρα...θυμάμαι που μου χες πει –« Εντάξει μωρέ τι 500 τι 5», και είχαμε
πλακώσει κάτι μπύρες, μονορούφι στο βανάκι που είχαμε φέρει τα όργανα και
είχαμε κάνει ένα γαμάτο live! Θα το φανταζόσουν, ότι χρόνια μετά, θα είχες
τέτοια απήχηση και τόσο κόσμο, να σε ακολουθεί ευλαβικά και φανατικά? Το όνειρο
έγινε τελικά πραγματικότητα, έτσι δεν είναι?
ΜΚ : Αν μπορείς
να παίξεις σε πέντε άτομα μπορείς και σε πεντακόσια…το ανάποδο είναι δύσκολο .
Καλό είναι, να κυνηγάς τα όνειρα σου, αλλά η ζωή τα φέρνει έτσι μερικές φορές
που η φαντασία, είναι πολύ καλύτερη από την πραγματικότητα …. γενικά. Δεν ξέρω,
αν κατάφερα όλα τα πράγματα γιατί
μάλλον… στο κεφάλι μου, ήταν πολλά περισσότερα. Άρα, δεν μπορείς όμως να λες
ότι δεν είσαι ευχαριστημένος… Είναι αχαριστία.Τουλάχιστον, κάνω αυτό που αγαπάω.
Δεν θεωρώ ότι έχω απωθημένα με κάτι.
ΓΣ: Έχεις
συνεργαστεί με τον Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ, με τον Στάθη τον Δρογόση, τον Βασίλη
τον Παπακωνσταντίνου, και σε φεστιβάλ με τον Πάυλο Παυλίδη και τον Σωκράτη τον Μάλαμα ... Πρόσφατα με την Ευρυδίκη μετά από μία σειρά πολύ επιτυχημένων πρόσφατων
εμφανίσεων στην αρχιτεκτονική...Μεγάλα ονόματα και σαφέστατα ποιοτικά.. Αργά και σταθερά βήματα έτσι?
ΜΚ: Μόνο αργά
και σταθερά βήματα… θεωρώ, ότι, ότι έχει άνοδο, έχει και κάθοδο και άμα δεν
πατάς, το κάθε βήμα που κάνεις, δεν μπορείς να κάνεις το επόμενο... Είναι κάτι
που πρέπει να στοχεύεις. Mικρά
μικρά βήματα παρά ένα μεγάλο…
ΓΣ: Θεωρείς
ότι έχουμε γεμίσει στην Ελλάδα, από «φωτοβολίδες» στον καλλιτεχνικό και μουσικό
χώρο? Που σκάνε από reality show?
χωρίς να κατονομάσω κάποιο συγκεκριμένο….
ΜΚ: Μα
είμαστε η χώρα της φωτοβολίδας…, δεν είμαστε? Τα reality τα θεωρώ άσχημα, γιατί γίνονται για τους κριτές και όχι για
τους διαγωνιζόμενους…
ΓΣ: Δεν θα πήγαινες
ποτέ δηλαδή?
ΜΚ Γιατί να
πάω? Θα έβαζα μία ωραιότατη ημερομηνία λήξης στο κούτελο… Ούτως η άλλως όλοι
έχουμε μία, αλλά αν γινόμουν γνωστός σε
πολύ μικρό χρονικό διάστημα, δεν θα ήξερα τι μου συνέβαινε, θα έπρεπε να
παρατήσω οποιαδήποτε δουλειά έκανα για δύο μήνες και μετά θα με έπιανε κατάθλιψη, γιατί θα έπρεπε
να επιστρέψω σε αυτήν (γέλια).
ΓΣ: Μια και ανέφερα τον Δρογόση πιο πριν ο οποίος
είναι και δημοτικός σύμβουλος πλέον … Θεωρείς, ότι θα σε έλκυε μελλοντικά η ιδέα,
να ασχοληθείς με την πολιτική, ή είναι κάτι το οποίο δεν σε ιντριγκάρει,
τουλάχιστον προς το παρόν?Αν ναι ποιο υπουργείο?
ΜΚ: Κοίτα… Δεν
νομίζω ότι όλοι είναι για όλα. Επειδή είσαι μουσικός δεν πάει να πει ότι δεν
έχεις πολιτικές απόψεις, σαφώς και έχω…. Γιατί να αναλάβω υπουργείο?Δέν θέλω…
Εδώ καλά καλά παλεύω να φτιάξω τον εαυτό μου, να αναλάβω και τόσο κόσμο?
ΓΣ: Γιατί
θεωρείς ότι αυτοί που είναι αυτή τη στιγμή υπεύθυνοι μπορούνε?(γέλια)
ΜΚ: Ναι,
καλώς είναι υπεύθυνοι και πρέπει να το σεβαστούμε, γιατί ο κόσμος τους ψήφισε...
Πρέπει να τους δώσουμε χρόνο, γιατί είναι νέα κυβέρνηση. Υποσχέθηκαν πολλά
πράγματα. Δεν ξέρω κατά πόσον θα τα κάνουν όλα, αλλά, το γεγονός, ότι δεν έχουν παρελθόν, δηλαδή δεν έχουν φάει
λεφτά, οι συγκεκριμένοι… τουλάχιστον, τους δίνεις το benefit of a doubt, που εντάξει εν μερει, ξεφεύγεις από την
οικογενειακή δημοκρατία που έχει η Ελλάδα (γέλια). Δηλαδή, αυτό που παραμένει
το ίδιο επίθετο και αλλάζει η φάτσα μόνο…
ΓΣ :Παραλίγο επαγγελματίας
αθλητής έτσι? Ξέρω ότι λόγω τραυματισμού σου παλαιότερα, δεν προχώρησες όσο θα
έπρεπε στο μπάσκετ, ενώ αρκετές ομάδες σε παρακολουθούσαν τότε...άτυχη στιγμή
και είναι από αυτές, που δυστυχώς κόβουν καριέρες.. .Ευτυχώς για εμάς η μουσική
έγινε μονόδρομος στην μετέπειτα καριέρα σου όμως! Τον αθλητισμό στην χώρα πώς
τον βλέπεις? εννοώ με τα επεισόδια, το γεγονός ότι τα γήπεδα είναι άδεια τις περισσότερες
αγωνιστικές, πέρα από τα ντέρμπι, θεωρείς θα μπορούσε να γίνει κάτι
περισσότερο, από
την πολιτεία η από τα σωματεία? Σε ρωτάω, γιατί ξέρω ότι παρακολουθείς πολύ και
μπάσκετ και ποδόσφαιρο...
ΜΚ: Κοίτα να δείς…, θεωρώ, ότι η μουσική και ο αθλητισμός,
είναι τα μόνα πράγματα που έχουν απήχηση στον κόσμο, διότι τα θεωρούν αξιοκρατικά….
παρόλο που δεν είναι. Το θέμα είναι, ότι κρίση δεν είναι για ένα κομμάτι μόνο
της κοινωνίας, αλλά γιά ολόκληρη. Όταν
πχ, βασικά πράγματα, από ένα τραπέζι μιας οικογένειας απουσιάζουν, γιατί να
ασχοληθεί κάποιος, με το αν παίζει η Γ εθνική, 4 το απόγευμα την Τετάρτη σε
κάποιο γήπεδο… Θεωρώ, ότι πάντα ήταν το οπιο του λαού …γενικότερα το άρτος και
θέαμα… αλλά δυστυχώς είναι προέκταση της κοινωνίας. Όσο η κοινωνία και η
καθημερινότητα θα είναι άσχημη, θα είναι και ο αθλητισμός ... και η μουσική και
ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα... Αυτό που βρίσκω ασχημότερο είναι η
μιζέρια στα πρόσωπα των ανθρώπων… και είναι η τεράστια διαφορά της εμπειρίας μου στο εξωτερικό.
Σε οργανωμένες κοινωνίες δεν ακούς μονίμως για τα λεφτά, για το τι έγινε ή τι δεν
έγινε..
ΓΣ: Η δουλειά,
δουλειά, το σπίτι, σπίτι, η διασκέδαση,
διασκέδαση, δηλαδη….. διαχωρισμός, εδώ δεν υπάρχει?
ΜΚ: Η διαφορά
είναι, ότι δεν έχουμε καταλάβει, ότι δουλεύουμε για να ζούμε και δεν ζούμε για
να δουλεύουμε… η ζωή είναι μικρή και περνάει γρήγορα για να κάθεσαι και να
ασχολείσαι, για 10 δραχμές παραπάνω ή
όχι…
ΓΣ: Όντως για
10-15 ευρώ, λέμε πώωω μου κάνανε περικοπές 15 ευρώ…. δηλαδή άμα σου κάνανε αύξηση
τι θα έκανες, παρτι? Δεν θα σωθώ με 10-15 και 20 ευρώ… μιλάμε ότι ο κόσμος
χαλιέται και υπερβολικά για τέτοια ποσά…
ΜΚ : Το
πρόβλημα είναι, ότι χτυπάει μόνο μία συγκεκριμένη τάξη… δηλαδή τους χαμηλόμισθους,
τους συνταξιούχους… και όχι τους έχοντες.
ΓΣ: Η ιδέα
της οικογένειας πώς σου φαίνεται?Γάμος, δυο παιδιά ένα σκύλο κτλ...το παραδοσιακό που λέμε...,
θα το επιχειρούσες, ή θεωρείς, ότι είναι δύσκολο, να συνδυάσεις μουσική καριέρα, με ισορροπημένη οικογενειακή
ζωή?
ΜΚ: Eχω την τύχη, να προέρχομαι από μία
πολύ δεμένη οικογένεια, οπότε και ο ρόλος της και η κατάσταση, ποτέ δεν με φόβιζε…
Δηλαδή, το θεωρώ απόλυτα ισορροπημένο, όταν υπάρχει ένας καλλιτεχνικός χώρος,
που τον θεωρώ παράνοια από μόνο του, δεν μπορείς να ζεις δύο παράνοιες. Πρέπει
να πατάς κάπου σταθερά, για να μπορείς να κάνεις τα αλλά πράγματα. θέλω κάπου
να γυρίζω αν αυτό ρωτάς …δεν με φοβίζουν τα παιδιά. Ο σκύλος μόνο λίγο…(γέλια)
ΓΣ: Αν το
παιδί σου, μετά από χρόνια σου έλεγε, -Πατέρα θα γίνω μουσικός τι θα σκεφτόσουν?
τί θα του έλεγες?
ΜΚ: … Γερό στομάχι
να χεις και η παναγιά μαζί σου…(γέλια)
ΓΣ: Επαναλαμβάνεται
η μουσικη? γενικότερα?
ΜΚ: Κοίτα…,
σίγουρα δεν ξανά ανακαλύπτεις τον τροχό… για να επιβιώσεις στον χώρο, πρέπει
πρώτον να ακούς πολύ μουσική… να είσαι ακροατής πάνω από όλα..Δεύτερον, ευρηματικός
στο κάθε πάζλ που θα κάνεις και τυχερός.
Δηλαδή να ευνοηθείς από τις συγκυρίες. … Για παράδειγμα η τελευταία τομή που έγινε στην μουσική, ήταν η ηλεκτρονική, είχαμε γίνει τόσο … industrial σαν πλανήτης, που ακουγόταν ως αυτονόητο.
ΓΣ: Είσαι
άτομο των social
media και της τεχνολογίας. Aσχολείσαι με facebook και με twitter.
θεωρείς ότι η τεχνολογία μας έχει κάνει σκλάβους της? Είμαστε με ένα κινητό όλη
την ώρα πχ, και βλέπουμε ένα γαμάτο ηλιοβασίλεμα
σε μία φωτό αγνοώντας το real thing , που συμβαίνει μπροστά μας στον ορίζοντα?
ΜΚ: Πόσο
καιρό έχεις να πας σε συναυλία? Παρατήρησες
στην πρώτη σειρά που είναι όλοι με τα κινητά τους? Αν κάποιος πάει σε συναυλία
για να τραβήξει βίντεο δεν θα ήταν καλύτερα στον καναπέ με 2 ποτάκια, με
παντόφλες και το youtube..? (γέλια).
ΓΣ: Αν δεν
έμενες στην Ελλάδα διάλεξε μία χώρα που θα ήθελες να μένεις και γιατί?
ΜΚ: Δεν είμαι
αντικειμενικός… Έχω βαθιές καταθλιπτικές ρίζες στην Αγγλία(λόγο καιρού και γιατί
έχω ζήσει 8 χρόνια) Ιδανικά, θα ήθελα να ζω κάπου, που να μην χρειάζεται να αναλύω
τα πάντα, να μην προβληματίζομαι … και να μην είμαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό
μου.
ΓΣ: Αν
μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα μόνο, στην μέχρι τώρα ζωή σου, ότι και να ήταν
αυτό, ποιό θα ήταν?
ΜΚ: Να χα γεννηθεί
το 2000(γέλια)… Με τρομάζει ο χρόνος. Δεν τον αγαπώ γενικά…. Πάντα με κυνηγούσε,
αλλά τώρα αρχίζω και συμβιβάζομαι. Τώρα αρχίζει και με κυνηγάει αυτός ..είναι περίεργη
φάση …δεν τον γούσταρα ποτέ… Νομίζω ότι θα έκανα πράγματα διαφορετικά, δεν ξέρω αν θα ήταν αλλιώς αλλά διαφορετικά…
ΓΣ: Πρόσφατα,
κυκλοφόρησε το "Ο Αέρας μας φυσάει τα μαλλιά" από την polymusic. Τι έχεις
προγραμματίσει από δώ και πέρα?
ΜΚ: Παίζω στο
θέατρο Ακαδημίας Πλάτωνος στις 16, παρουσιάζοντας την δισκοθήκη μου… Όπως είπες
από Βαμβακάρη μέχρι.. Κραουνάκη. Μετά θα μπω στο στούντιο για ηχογράφηση και
συζητάω για κάποια συνεργασία.
ΓΣ: Κάτι
τελευταίο…
ΜΚ: Tελειώσαμε κιόλας?
ΓΣ: Ήδη
είμαστε στις πέντε σελίδες (γέλια)…Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου, σε 20 χρόνια?
να δούμε αν είμαστε καλά τότε και θα έχεις πέσει μέσα!
ΜΚ: Θα ήθελα
να είμαι πατέρας! Έχοντας μια υγιή, οικογένεια και να μπορώ να βρίσκομαι στην
μουσική, με μια πιο πολύπλευρη ιδιότητα…
ΓΣ: Σαν
παραγωγός ας πούμε?
ΜΚ: Ναι. Γιατί
δεν σκέφτομαι τον εαυτό μου στην θέση των rolling stones… θεωρώ, ότι η μουσική που κάνω εγώ συγκεκριμένα,
αναφέρεται σε νέους ανθρώπους… και πρέπει κάποια στιγμή να φύγεις για να έρθουν
άλλοι να παίξουν..δεν είμαι τόσο εγωιστής.
ΓΣ: Μιχάλη,
θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για την συνέντευξη και πάνω από όλα για την φιλία
σου, που μετράει 20 χρόνια ήδη… Εύχομαι να περάσουν πολλά ακόμα με κάθε
επιτυχία και ότι επιθυμείς γιατί πραγματικά το αξίζεις.
ΜΚ: Γιάννη σε
ευχαριστώ για την πολυετή στήριξη όταν πονάγανε τα χέρια στο μπαρέ και κάναμε
όνειρα. Να είσαι πάντα καλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου