Η ζωή είναι ένα περίεργο πράγμα σαν έννοια. Όταν είσαι 10
χρονών, όλος σου ο κόσμος εμπεριέχεται στην πληρότητα μίας μέρας... Έννοιες όπως, άγχος,
πίεση, υποχρεώσεις δεν υφίστανται και τόσο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ,το να είσαι
ευτυχισμένος με το παραμικρό. Ένα παγωτό χωνάκι, είναι ικανό να σε κάνει να
χαμογελάς και να νοιώθεις αυτό το γαργάλημα στην ψυχή βαθιά. Το χαμόγελο είναι
κανονικό και σου βγαίνει αυθόρμητα, (εκτός και αν σε λένε Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Καραμανλή,
το οποίο και είναι βέβαιο ότι έχει χειραγωγηθεί και από μικρή ηλικία λόγω μελλοντικής
καφροποίησης…).
Στα 20 σε κάνει ευτυχισμένο η ωραία γκόμενα και ένας φραπές με τους
κολλητούς, ή το ότι βρήκατε τραπέζι στον Ρέμο και δεν είναι δίπλα στις τουαλέτες
του μαγαζιού... Το να δουλεύεις part time, για να μπορέσεις να βάλεις μία acrapa εξάτμιση
στη μηχανή, ή ζάντες στο αυτοκίνητο.(εκτός και αν σε λένε πάλι
Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Καραμανλή γιατί εκεί θα έχεις να ασχοληθείς μόνο με το
Γιελ,Χαρβαρντ και το μεταπτυχιακό γιατί σε πιέζει ο χρόνος…).
Στα 30, το παιδί σου και η βόλτα με την γυναίκα, ή μία αύξηση
στην δουλειά, η, μία αγορά ενός ακινήτου και οι καλοκαιρινές διακοπές.(εκτός αν σε
λένε Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Καραμανλή γιατί τότε αρχίζεις να τελειώνεις σπουδές
και προετοιμάζεσαι για τις μεθεπόμενες εκλογές…).
Στα 40 αν και απέχω λίγο ακόμα από αυτό το νούμερο, ένα Σ/Κ
όπου να ναι, με πολύ καλούς φίλους, ή με την γυναίκα σου, ένα καλό φαγητό και
μία καλή δουλειά... Πλέον η ευτυχία είναι μία έννοια όχι εμπειρική και τόσο, αλλά νοσταλγική περισσότερο.(εκτός αν σε λένε Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Καραμανλή,
γιατί τότε η μίζα του πρώτου υπουργείου που θα αναλάβεις = αξία ανεκτίμητη…).
Ο απολογισμός μέχρι τώρα λέει, ότι θα ήταν ωραίο να σου δίνει
την ίδια ευχαρίστηση το παγωτό χωνάκι και στα 40, όσο forest Gump και
να ακούγεται αυτό… Η επανάληψη μίας εμπειρίας που σε έκανε ευτυχισμένο στα 10, θα
έπρεπε να συνεχιζόταν, γιατί οι υπόλοιπες από τα 20 και μετά, είναι βασισμένες κατά
80% σε υλικά αγαθά, παρά στην στιγμή.( εκτός αν σε λένε Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Καραμανλή
γιατί τότε είχες fucked up παιδική ηλικία και μέχρι τα 1000 σου θα είναι το ίδιο…).
Πάω να πάρω ένα χωνάκι και να αράξω στο μπαλκόνι…
Γ.ΣΤρ
σορι μαν αλλα δε συμφωνω με αυτη την τυποποιηση που κανεις. οτι δηλαδη στα 20 σε κανει χαρουμενο αυτο, στα 30 αυτο κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμενα μπορει να με κανει χαρουμενο κατι, ασχετα απο την ηλικια μου. μπορει αυτο που λες εσυ οτι κανει χαρουμενους τους 20χρονους, εμενα να μη με κανει ή να με κανει χαρουμενο σε αλλη δεκαετια της ζωης μου. παραδειγμα σε λεω.
σεβαστό bro! και είναι καλό να υπάρχουν πάνω απο μία απόψεις.. απλά μου έχουν λείψει πράγματα απο άλλες δεκαετίες...
ΑπάντησηΔιαγραφή