Μάθε παιδί μου γράμματα...
Έτσι ξεκινούσαν απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όλες οι μανάδες και οι πατεράδες όταν ήθελαν να σου επισημάνουν κάτι..Τους άκουσες. Έβαλες κώλο κάτω και πέρασες Ιατρική..6 χρόνια δηλαδή η σχόλή και 4-7 η ειδικότητα = 13...13 χρονάκια αφιερωμένα στο να σώζεις ζωές..
Στο ενδιάμεσο, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα...κάνεις εφημερίες απανωτές σε φρικτές συνθήκες χωρίς να πληρώνεσαι και σου συμπεριφέρονται οι καθηγητές / δντες της εκάστοτε κλινικής σαν να σαι σκουπίδι.
Τα καλύτερα παιδιά που ήξερα από μικρός, αυτοί που ήταν ανιδιοτελείς μέχρι αηδίας, το "καλό παιδί" που λέμε σαν ορισμός, έγιναν γιατροί..έχω φίλο οδοντίατρο, οφθαλμίατρο,παθολόγο,πνευμονολόγο και ορθοπεδικό. Τους βλέπω σπανιότατα γιατί αν δεν έχουν εφημερία απλά κοιμούνται..βαράνε 36ώρα και πάνε σπίτι απλά για να κοιμηθούν 6-7 ώρες και ξανά στο νοσοκομείο..
Έχουν και αυτοί τα προβλήματα τους σε καθημερινή βάση. Έχουν προσωπικές ζωές που πάνε σε δεύτερη μοίρα και παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τις πολύ λεπτές ισορροπίες της καθημερινότητας τους.
Έχουν και αυτοί πατεράδες,μανάδες,γκόμενες,παιδιά,χόμπι..ή τέλος πάντων προσπαθούν να έχουν.Δίνουν τον χρόνο τους απλόχερα θυσιάζοντας προσωπικές στιγμές για να μπορούμε οι υπόλοιποι να λέμε το κλασικό -Καλά είμαι μωρέ..μία επεμβασούλα έκανα τον προηγούμενο μήνα αλλά δόξα το θεό όλα καλά...
Σαφέστατα και ο θεός έβαλε το χέρι του, αλλά και ο άλλος ο μαλάκας που ήταν με μία μάσκα και πάλευε απο πάνω σου να μην πεθάνεις για 7 ώρες σερί μέσα στο χειρουργείο κάτι έκανε ε? Παραμερίζοντας το γεγονός ο ίδιος, οτι ο πατέρας του που είναι φυτό στο σπίτι απο σπάνιότατη μορφή εγκεφαλοπάθειας, έχει πέσει και οτι η μητέρα του παλεύει να τον σηκώσει να τον βάλει στο κρεβάτι... Θα πρεπε να σου λέει κάτι.. και που το ξέρω αυτό? Γιατί έχω κατέβει, ουκ ολίγες φορές, να την βοηθήσω τη γυναίκα, καθώς ο γιος της είναι λιγάκι απασχολημένος, σώζοντας την δική σου ζωή, ή κάποιου δικού σου...και μετά αυτός ο άνθρωπος, λέει σε εμένα ευχαριστώ, που βοήθησα την μάνα του και τον πατέρα του?
Νοιώθω ταπεινά και απλά πολύ λίγος όταν αυτός που σώζει ζωές λέει σε εμένα ευχαριστώ....πίπες έπρεπε να του κάνουμε άπαντες! όχι περικοπές στο μισθό και να του χρωστάμε υπερωρίες μηνών..ούτε να τον βρίζουμε και να λέμε στους διαδρόμους του νοσοκομείου -μα καλά τι κάνουν οι μαλάκες εκεί μέσα...εδώ έξω πεθαίνει κόσμος... Σώπα ρε μεγάλε..και μέσα τι κάνουν νομίζεις? texas holdem παίζουν η μπιρίμπα?
Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις..τα λαμόγια που για να σου σώσουν τη ζωή απαιτούν φακελάκι και αλλιώς πεθαίνεις στο χειρουργικό τραπέζι...εκεί τι λές? -Γαμώ τη μάνα σου του λες , του τραβάς μία κρυφή κάμερα και του παίρνεις τα σώβρακα μετά..
Η σε αυτούς που δεν δείχνουν καθόλου ανθρωπιά ποτέ...που σε κοιτάνε σαν να σαι ζώο και λένε..- "Έχετε μία βδομάδα το πολύ" και γυρνάνε την πλάτη παίζοντας με το i phone...εκεί του το βάζεις στον πάτο και τον πετάς απο τον 7ο του αντικαρκινικού στον Άγιο Βασίλη να έχει και καλό σήμα ο μπινές..αλλά αυτές θέλω να πιστευω και το πιστεύω πως είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα των ανθρώπων πάνω απο όλα γιατρών που ακόμα και όταν πεθαίνεις και το ξέρουν σου δίνουν αιμοπετάλια...δεν σε παρατάνε ποτε! και μπράβο τους...
Καλό θα ήταν πάντως να αναλογιστούμε όλοι για το τι προσφέρουν οι γιατροί σε καθημερινή βάση και απλά να το έχουμε κάπου μέσα στο μικρό μας το μυαλό στο μέλλον..
Γ.Στρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου